Ibu Ari heeft 1 Engels leerboek gekocht en daarvan 30 kopieën laten maken (mag niet, maar ja in Indonesië kan iets meer!)

Voor elk kind een boek ( nou ja bijna).

Als ze op zondag niet komen en/of zonder reden, dan 2 hoofdstukken uit het boek overschrijven en leren, aan Ibu Ari geven en overhoren.

Als ze hun huiswerk niet gemaakt hebben, dan 1 hoofdstuk overschrijven en leren, aan Ibu Ari geven en overhoren.

We geven Ibu Ari wel steeds meer werk, maar ze vindt het niet erg.

Het was de laatste tijd een beetje halve bak, kinderen gingen liever op bed liggen of hadden een smoesje, vandaar voorlopig deze strenge maatregels.

Hebben meer strenge maatregelen genomen en gisteren weer een donderspeech gehouden, sorry maar het is echt nodig.

Kan niet zo zijn, dat wij allemaal hard werken voor onze centjes en iets aan ons weeshuis geven en dat zij daar niet gedisciplineerd mee omgaan.

Zal wel in een latere brief alle regels geven en meer details.

Mensen die na ons komen en langere tijd naar ons weeshuis gaan, kunnen dan kijken of de kinderen zich er aan houden.

Zo niet, dan zijn zij bevoegd om, namens ons, de regels alsnog te laten naleven.

2 uur na de donderpreek was het alweer mis, ben toen echt uit mijn dak gegaan, wat op Bali meestal niet wordt gewaardeerd, maar naderhand kwamen zelfs de werkmannen naar ons toe en gaven ons gelijk.

Eén omschreef het aldus:

 Ibu we zien dat u en bapak van de kinderen houden en het beste met hen voorheeft.

Thuis moeten wij ook regelmatig zo optreden naar onze kinderen en dan ook met luide stem, anders dringt het niet tot ze door.

Tidak apa apa , geeft niets, dat u met luide stem heeft gesproken, soms hebben de kinderen dit nodig.

Ook pak Ketut en 2 ouders die net op visite waren , vonden het niet erg.

Wel vervelend zo streng zijn, maar het is op dit moment echt nodig, beetje teveel pubers, die overal onder uit proberen te komen en aan een heleboel dingen sch… hebben.

Later kwamen wel een stel meiden vragen of we de Balinese dansles ook wilden gaan betalen, want pak Ketut kan dat heel vaak niet.

Hebben daar eens een nachtje over geslapen en doen dit de eerste maanden zeker niet!

Eerst maar eens de dingen doen die nodig zijn en dan de leuke dingen.

Moeten ook weer iemand vinden die 25.000 rp. per week wil betalen,  is ook weer 10 euro per maand.

Wij hebben geen van allen een boom in de tuin staan waar we het geld vanaf kunnen plukken, toch?

Groeten uit Bali.

dit zal het eerste jaar zijn, dat we alles afkrijgen, wat we graag wilden en nog een beetje meer.

De meisjeskamers (2) zijn helemaal klaar, witte tegels op de vloer en de achterliggende badkamers helemaal betegeld en met mandi-bak en hurktoilet, spiegel, rekje om de spullen op te zetten en een rekje om spullen aan te hangen.

In 1 kamer twee stapelbedden, dus 4 slaapplaatsen, opgemaakt met matrashoes, laken- kussen- laken en deken aan het voeteneind.

Andere kamer 1 groter stapelbed en precies hetzelfde opgemaakt.

Zoals in een hotel hebben wij ze verteld, weten niet of ze er echt blij mee zijn, want dat moet elke dag opgemaakt en eens in de week verschoond worden!

Veel makkelijker om alleen op de matras te liggen, dat vonden de jongens ook, want daar hadden we de dag gisteren twee bedden zo opgemaakt.

We kijken vandaag en de matrashoes is er onderuit en het kussen ligt op het tweede laken, wat ook helemaal ingestopt was , zoals het onderlaken!

Gisteren wilden ze perse een deken want ’s nachts is het koud, valt voor ons niet te rijmen hoor.

Niet goed dus, ze moeten het echt leren, alles eraf gehaald en toen ze uit school kwamen moesten ze het overnieuw doen.

We gaan dit een paar dagen aankijken, eigenlijk willen we het zo houden.

De matras blijft schoon en is veel netter zo, maar we twijfelen een klein beetje, als ze het echt niet zo willen……….., dan is alles verdwenen als we weg zijn.

Moeten we hier een punt van maken, als donateurs komen kijken moet het er zo uitzien?? Denken jullie mee? En geef tips.

De jongens kamer is bijna klaar, vandaag de laatste twee stapelbedden erin.

Alle bedden moesten gerenoveerd worden na 2 jaar, ze hebben er in het oude huis zo mee heen en weer gesleept (en niet opgetild) dat er een aantal flink uit elkaar lagen en poten afgebroken.

Dat kan natuurlijk niet, dus nu twee aan twee aan elkaar vast gezet en verboden er mee te slepen of draaien of wat dan ook.

Ja, op dit moment zijn we erg streng, ze krijgen alles kapot en doen nergens voorzichtig mee en dat moet binnen de kortste keren veranderen.

Wij hebben tenslotte geen van allen een geld-boompje in de tuin staan en dat moeten de kinderen goed gaan begrijpen.

Ze moeten echt nog heel veel leren en hebben het niet van huis uit meegekregen, want daar is/ was niets, vandaar onze strengheid en vragen aan Pak Ketut, Pak Jero en Mèmè om dit over te nemen en op te blijven hameren, zodat het voor de kinderen normaal wordt.

Geen troep, papier, plastiek enz. op de grond gooien, maar in vuilnisbakken doen.

De keuken, badkamers en slaapkamers schoon en opgeruimd houden.

Zal nog een hele klus worden om hier een gewoonte van te maken, schroom dus niet als u ons weeshuis bezoekt en dingen ziet, die echt niet kunnen, om de kinderen en de leiding hierop te wijzen en of aan te spreken.

Nu de nieuwe gebouwen er staan, moet het beter gaan, in het oude huis werd het vaak niet opgemerkt, wat iedereen aan het doen was.

Zo komen we iedere keer een stapje verder.

Heel Bali hangt van plastiek en vuil aan elkaar, dat kunnen we niet veranderen, dus klein beginnen en wie weet……

Nog een paar dagen hier en dan naar het zuiden om daar met vrienden, de zegeningen van de mangu krijgen met Melasti, daarna oudjaar (oggo oggo) vieren en 12 maart nieuwjaar, Nyepi, de dag van stilte mee maken.

We schrijven nog een keer voordat we hier weggaan, hoe het er dan voorstaat en vooral foto’s hoe alles eruit ziet, dus blijf de website www.yayasan-bali.nl volgen of kijk op facebook Ons weeshuis Yayasan Bali.

Hartelijke groeten van een echtpaar, dat heel trots is om zoveel mensen om hen heen hebben, die helpen om dit mogelijk te maken.

Dank, dank iedereen.

Laatste ontwikkelingen:

We hebben toch besloten om grindpaden aan te leggen, hier de eerste foto’s.

Vrijdag 8-3  hebben we zelf weer internet, nu versturen we dit via de wifi van Het Starlight hotel.

Iedereen die een mail gestuurd heeft of via facebook iets heeft geschreven, krijgt vanaf vrijdag antwoord.

Hartelijke groeten Frits en Diana.

Aan alle donateurs,

het gaat goed in ons weeshuis.

Eindelijk alles uit de oude voorraadkamer over gebracht naar de nieuwe.

Eigenlijk wisten we half/ half van het bestaan van deze kast ( bleek achteraf kamer te zijn).

Ibu Ari had het er vaker over, the magic closet, maar wij dachten meer als grapje, omdat er vaak dingen verdwenen.

De afgelopen 3 jaar, zijn veel mensen een kijkje gaan nemen in ons weeshuis.

Veel van deze mensen hebben spullen meegenomen, maar iedere keer dat wij er waren of contact gehad hadden met mensen die er geweest waren, hoorden wij dat er aan alles gebrek was.

We begrepen er niets van, ook Ibu Ari gevraagd, zij kon er ook niet achter komen, waar alles bleef.

Nu weten we het dus: alles wat niet verpakt zat in dozen werd gebruikt, maar de rest mooi ingepakt en wel,verdween naar de magic closet.

Pak Ketut had geen idee??, wat hij daar mee mocht/ moest doen!

Hier op Bali geef je iets on - ingepakt, dan wordt het gebruikt, iets inpakken wordt nooit open gemaakt waar je bij bent.

Als je het echt aan één persoon geeft, maakt hij/ zij dat later alleen open.

Dus alle ingepakte spullen, die waren niet voor pak Ketut, maar voor iedereen of voor ons en wie pakt het dan uit?????????

Nobody dus!! alles werd keurig netjes weggezet..........

Dus voor het jaar 2013 hebben we genoeg pennen, potloden, schriften, gummen, olie, thee, suiker, tandpasta, tandenborstels, zeep, shampoo en wasmiddel.

Lakens, dekens, kussenslopen (gisteren gevonden!) handdoeken ( wel allemaal tweedehands, maar heel en goed) .

Bekers, glazen, borden en lepels.

Pannen, watjangs, op - scheplepels,grote plastiek emmer waar rijst in warm gehouden kan worden, zelfs een strijkijzer en een blender gevonden.

Heerlijk natuurlijk, 

voorlopig dus helemaal geen gebrek voor onze kinderen.

Ons weeshuis gaat elk jaar een paar stapjes vooruit, dankzij jullie allemaal.

Donateurs, heel erg bedankt namens alle kinderen uit ons weeshuis.

Als jullie deze kant opkomen en iets mee willen nemen ( en hier willen kopen)  ....   doos chips, watermeloen, appels, flessen frisdrank, kroepoek gewoon om lekker te verwennen als jullie er zijn.

Daarnaast afwasmiddel, teen slippers rond maat  37 / 40 (Indo maat) zowel voor jongens als meisjes, ondergoed zowel jongens als meisjes, maandverband en vanuit Nederland tampons (zijn hier erg duur).

Nog liever, vraag het even van tevoren aan Ibu Ari of via ons, zij houdt bij wat er uitgaat.

Er komen ook regelmatig studenten van Balinese universiteiten, zij nemen ook de dingen mee zoals hierboven rood beschreven staan, hen kan ik moeilijk bereiken,dus daarom dit verzoek aan jullie om even contact op te nemen.

Het zou jammer zijn als er aan de ene kant spullen teveel zijn en naar andere dingen vraag is.

Dus na 14 dagen dozen openmaken, schoonmaken, uitzoeken en een plaatsje te geven in de nieuwe voorraadkamer is er een heleboel duidelijk geworden en is Ons weeshuis in bepaalde dingen rijk voorzien.

Voorspoed dus, dankzij jullie allemaal.

Meer foto's op de website komen nog, als hij helemaal klaar is.

Blije groet van Frits en Diana.

Gisteren na twee dagen vakantie weer hard gewerkt in ons weeshuis.

De voorraadkamer gaat er steeds beter uitzien, foto volgt later als hij helemaal klaar is.

Gisteren alle kleding uitgezocht, nieuwe van gebruikte gescheiden, daarna jongens en meisjes kleding apart op stapels neergelegd.

Eerst mochten je jongens 5 stukken uitzoeken, daarna de meisjes.

Er is nog erg veel over, ook wat de jongens en meisjes niet aan kunnen of willen (te ouderwets te groot of te klein).

Hebben met pak Ketut afgesproken dat vandaag de armste gezinnen uit het dorp ook allemaal wat uit mogen komen zoeken.

Komt het in ieder geval goed terecht, het allemaal weer in dozen doen en wegzetten heeft niet zoveel zin, wordt opgevreten door de motten en ander gespuis.

Dingen die nieuw zijn en nog in de verpakking zitten moeten we nog uitzoeken.

Er waren ook wel 10 paar kleine maat teen slippers, maar vooral de groten kwamen ernaar vragen.

We hebben tot maatje 33, maar toch wilden ze die allemaal passen, veel te klein natuurlijk.

Denk dat we van onze gezamenlijke pot maar 25 paar ga kopen, iemand bezwaar???

Het geld vliegt er doorheen, maar denken dat we de goede beslissingen nemen.

Er zijn 3 mannen en 1 vrouw aan het werk via Kadekkie ( onze aannemer) in 1 kamer ( gastenverblijf annex pak Ketut office) liggen de tegels op de vloer.

In de andere twee badkamers achter de meisjes slaapkamers zijn ze de muren aan het  betegelen.

Gaat lekker zo, als het even meezit is voor 10 maart alles klaar en het geld van ons allemaal voor deze keer weer  op!

We houden jullie op de hoogte.